‘Gisteren sprak ik Jan van Gilse’. Een anachronisme op de titel ‘Gisteren sprak ik Beethoven’. En dat is weer gebaseerd op een boek over Rosmary Brown. En die sprak weer met Beethoven. En Beethoven is dood. Maar zijn werk leeft nog steeds. Hij spreekt via zijn muziek. 

Ja zo moeilijk is het nou om je te verplaatsen in een wereld die achter én voor ons ligt. De wereld van muziek, de kracht van muziek.
En dat lijken sommige stackholders, die deze zin zou kunnen uitleggen, te zijn vergeten. 

Maar we leven nu. Want ook nu weer lijkt Jan van Gilse te zijn vergeten. Zelfs nadat zijn portret op de veiling werd aangeboden voor een habbekrats. De mensen Bij Bumastemra wisten niet wie hij was. Beterschap, maar niet heus. En dat blijkt uit de beloften van Bumastemra om de oprichter van Geneco, Bumastemra e.a. nu eindelijk recht te doen. In de vorm van een nagedachtenis aan Jan van Gilse, zoals ik op mijn website heb geprobeerd te laten zien. Mensen te eren die zich met muziek hebben ingezet.

Peace is yet to come. Ook een poging van mij. 

https://www.youtube.com/watch?v=15Arupe0KRY 

Jan van Gilse wilde alleen maar vrede. Vergeefs na een weg die hij zelf ook heeft afgelegd. Hij en zijn zonen bekochten dat met de dood. Aan ons, gewone stervelingen, de opdracht om dat in te vullen en vorm te geven: Muziek als wapen in de strijd van nu. 

De Jan van Gilse Penning. Zie www.janvangilse.nl 

Jan van Gilse is de Grote Onbekende die het muziekleven - tot op de dag van vandaag, bepaalt. Zijn inzet, die hij en zijn twee zonen met hun leven hebben betaald, leidde ertoe dat er een rechtvaardige beloning kwam voor componisten en tekstschrijvers. 

Is dat te veel gevraagd? Misschien nu wat harder praten tegen Jan van Gilse. Nou ja, Jan is dood. Maar zijn voorbeeld niet. 
Geneco, Bumastemra, Bumacultuur, het is jullie moment van de waarheid.

Foto: vader en zoon van Gilse. beide gestorven door toedoen van de Nazi’s

Er is een verschil. Jan van Gilse de denker en intellectueel en Jan van Gilse de componist. 
Met beide heb ik mij bezig gehouden. Wat zegt ie, wat doet ie. Maar wat schreef (t)ie. 
Nou dit bijvoorbeeld. Weer zo’n gup als Richard Strauss die op jonge leeftijd een meesterwerk schreef. Richard met zijn symfonische gedichten. Jan van Gilse die een complete symfonie schreef, nog jonger dan Richard. Hun levens hebben elkaar gekruist. 
Van Gilse’s werk getuigt van een onvoorstelbaar talent. Mensen willen dat wel ergens accepteren, maar de reikwijdte daarvan is andere koek. Want dat vraagt interesse en onderzoek, jezelf openstellen. Kijk en luister je dan ook mee?

En zo ook zijn zienersrol om clubs op te richten als GeNeco, Bumastemra, Donemus. Ik mag alle criticasters oproepen hetzelfde te doen. Laat zien wat je voor de mensheid heb gedaan om het volk te verheffen. 

Jan van Gilse schreef onbevangen zijn noten. Toen niet beseffend wat de reikwijdte was van zijn nootjes. En eigenlijk blijven zijn nootjes voor een select gezelschap. Erg? Nee hoor. Velen zijn geroepen, weinig uitverkoren. 

Maar in dit geval kan men zich voegen bij de uitverkorenen door de nootjes tot zich te nemen. Voor de leiders onder ons om ook nog eens de visies, visioenen tot zich te nemen. Omdat deze visioenen hen de gelegenheid hebben gegeven tot wie ze nu - mogen - zijn. De schatbewaarders van de muziek. Plat gezegd in het hier en nu, de schatbewaarders van Geneco en Bumastemra. 
Teveel? Probeer eens te luisteren naar de muziek van deze jongvolwassene misschien toen nog wel puber. Hij wist mij in ieder geval te bereiken met zijn nootjes. 

https://www.janvangilse.nl/werk-en-leven/symfonie-nummer-1 
Er is nog veel meer, gedirigeerd door David Porcelijn, die wist met wie hij te doen had. Maar ook nu weer, woorden te kort.